Zelfgemaakte poppen
Kind en pop
In de loop der eeuwen hebben mensen altijd poppen voor hun kinderen gemaakt. Deze waren vaak heel eenvoudig van vorm. Men gebruikte de materialen die toevallig voorhanden waren. Een gevonden stuk hout werd tot pop gesneden, van restjes wol werd een pop gebreid of van oude lapjes werd een pop genaaid. Vaak ontstond een pop door eenvoudigweg een langwerpig voorwerp in een doek te wikkelen, zoals de baby’s ingebakerd werden.
Vanaf de 17e eeuw werden de poppen van de rijken steeds mooier en kostbaarder. Deze poppen met hun porseleinen hoofdjes en kostbare kleding waren erg teer.
Het beleven van de eigen gevoelens zal bij het spelen met zo’n ’mooie’ pop anders geweest zijn dan bij het spelen met bijvoorbeeld een in een doek gewikkelde maïskolf als pop, zoals kinderen van boeren wel deden.
Later werden poppen van rubber en plastics gefabriceerd. Hierdoor werden ze minder kwetsbaar om mee te spelen. Doordat fabrieken de poppen in massaproductie gingen maken, werden ze ook voor kinderen van ouders met een minder dikke portemonnee bereikbaar.
Daarnaast waren er altijd mensen die zelf poppen voor hun kinderen maakten, ook toen dit steeds meer in onbruik raakte.
De unieke persoonlijke vorm en aandacht die zelfgemaakte poppen meekrijgen van de maker, geven de poppen een meerwaarde die af te lezen is aan de reacties van de kinderen die met deze poppen spelen.
