De Zonnekindpop in de vijfhoek
Kind en pop
De mens leeft op aarde als burger van twee werelden, de door de materie beperkte wereld van het fysieke lichaam en de oneindige wereld van de geest. Uitspraken in onze taal geven aan dat dit bekender is dan we wellicht dachten.
Zeggen we niet over sommige mensen dat ze nogal ’dromerig’ en ’zweverig’ op ons overkomen, of van anderen dat ze juist ’heel aards’ zijn, of over een ’wakkere geest’ beschikken? Ook kun je ’niet goed in je vel zitten’, ’uit je bol gaan’ of ’er niet goed bij zijn’.
Om goed te aarden zijn verschillende soorten krachten in de mens werkzaam. Inzicht in de werking van enkele van deze krachten kan een hulp zijn bij het begrijpen van iemands ge’aard’heid. De zogenaamde sympathie-krachten zorgen ervoor dat de mens het leven op aarde steeds weer aan wil gaan, sympathie heeft voor de wereld. Maar er zijn ook krachten die de mens juist van het aardse weghouden, hem laten ’terugdromen’ naar het kosmische, vooraardse bestaan. Dit noemen wij de antipathie-krachten.
Sympathie- en antipathiekrachten zijn op zichzelf niet goed of slecht. Het gaat er om een evenwicht tussen beide krachten te vinden. Dit evenwicht is voor een harmonische ontwikkeling van belang. Goed aarden wil zeggen, dat je als mens je eigen lichaam zodanig leert kennen en beheersen, dat je adequaat kunt reageren op impulsen vanuit jezelf of van buitenaf. Je kunt handelen, of je kunt je terughouden. Dit betreft vanzelfsprekend alleen handelingen die met onze bewuste wil te beïnvloeden zijn. Bewegingen van bijvoorbeeld het hart en reflexmatige bewegingen vallen hier dus buiten.
Ieder mensenkind voelt de kracht van de aarde in zich. Het heeft het recht om de wereld met open armen te ontvangen en tegemoet te treden en het mag zich verbonden weten met de kosmos. De houding die dit evenwicht uitdrukt: de voeten staan iets gespreid stevig op de aarde, beide armen stellen zich open voor wat er komt en het hoofd is geheven in verbinding met het hogere. Als je de begrenzing schetst van de op zo’n manier vrij in de ruimte staande mens, dan ontstaat een meetkundige figuur, de vijfhoek (pentagon).
Door elk van de vijf hoeken van het pentagon te verbinden met de tegenoverliggende hoek ontstaat een vijfpuntige ster, het pentagram. Dit pentagram wordt al sinds de oudheid gezien als het beeld van de mens. De mens die vanuit zijn hart, via hoofd, handen en voeten uit kan stralen tot ver in de wereld.
Een pop vertegenwoordigt in zijn vorm het beeld van de mens. Alle Zonnekindpoppen passen evenwichtig in de vijfhoek die de pentagram omsluit.
